การเดินทางมาเกาะมุกง่ายมาก นั่งเรือแป๊บเดียวเอง ลืมจับเวลา แต่ไม่ถึง 30 นาทีหรอก 
ถ้ามาจากสนามบิน ก็ มีรถตู้หน้าสนามบิน เข้ามาในเมืองและเรามาแวะทานข้าวที่ในเมืองก่อน ไปท่าเรือ ค่ารถตู้ไปท่าเรือ คนละ 90 บาท เราซื้อตั๋วเรือข้ามเกาะจาก โรงแรมศรีตรัง คนละเท่าไหร่จำไม่ไ้ด้แต่ไม่แพงนะ 300 ติ๊ดๆมั้ง ราคา รวมขาไปและกลับแล้ว มาที่ ท่าเรือควนตุ้งกู จริงๆแล้วที่ท่าเรือมีเรือโดยสารข้ามไปที่เกาะวันละ 1 เที่ยว คือ ออกจากเกาะ 8โมงเช้า และออกจากฝั่ง มาเกาะ 12.30 น. ค่าเรือคนละ ประมาณ 20 บาท นะ ประมาณนี้
ต้องการซื้อ ทริปดำน้ำ ก็เดินมาซื้อที่หมู่บ้านชาวประมง ถูก เราแนะนำน้องที่พาเราไปดำน้ำ มะ (แม่ของน้อง ) ในดีมากกกกก ตอนนี้เรากลายเป็นลูกสาวคนเล็กของมะเอียดไปแล้ว 555
เบอร์เรือที่พาไปดำน้ำนะ จะไปตกหมึกกลางคืนก็ได้ น้องใจดี บอกน้องเลย ทุกวันนี้มะยังโทรมาเกือบทุกวัน คิดถึงงงงงงมะ ถ้าต้องการทานอาหารแบบ ชาวเล จริงๆ ก็บอกน้องเลยว่า พี่สั่งอาหารกลางวัน เย็นมาทางที่บ้านมะ ริมหาดที่หมู่บ้านชาวเล ได้เลย มะทำอาหารอร่อยมากก ปลาหมึกสด กรอบมาก
แนะนำคือ หมึกนิคโกร ที่น้ำดำๆ แตกแรกไม่กล้ากิน กินแล้วหยุดไม่ได้ มะให้ น้องมด เอาปลาหมึกไปย่างแบบไม่เอาหมึกดำออก โครตอร่อยยยย มีปลามงต้มอีกยอ่าง โอ้ย กินแทบตาย อย่าคิดว่า นี่เค้าคิดตังนะ มะทำให้ลูกกิน คือ ที่ก้อยแนะนำให้แจ้งกับน้องลูกชายมะ ว่า ขอสั่งอาหารเย็น ทานที่บ้านมะ อยากให้เพื่อน บอกมะเลยว่า เอากับข้าวอะไรแบบไหน แต่จริงๆแล้วคุณควรสั่งเป็นอาหารชาวเล ที่เค้าทานกันทุกวัน บอกว่า อยากกินปลาหมึก ปู ปลา มะให้คนไปหาให้ จริงๆก้อยอยากช่วยให้มะได้มีรายได้นะ เพราะก้อยทานอาหารที่ร้าน ที่หมู่บ้านหลายร้าน ไม่อร่อย การมาเที่ยวจริงๆ ต้องมาให้ถึง หมายถึงเข้าถึง วิถีการใช้ชีิวิตแบบเค้า คุณจะมีความสุข มาทะเล แต่ไม่รู้จักวิถีคนเกาะ ถือว่ามาไม่ึถึงนะ สำหรับเรา ไม่ต้องกลัวว่าคนที่นี่จะเอาเปรียบคุณ เพราะถ้าคุณเป็นคนดี จริงใจ จะกลัวอะไร จริงป่ะ
เรื่องของเรื่องคือ เราไปซื้อทริปดำน้ำที่เกาะ ที่ไปซื้อเป้ซื้อเป็นของผู้ใหญ่บ้าน เค้าก็จะหาเรือซึ่งเป็นของชาวบ้านนี่แหละ ให้พาเราไป น้องคนพาไป ตอนแรกนึกว่า อายุมากกว่าแต่ที่ไหนได้ เด็กกว่าเรา อิอิ เค้าพาเราไปเกาะเชือก ที่นั้นไปมาแล้วหลายรอบแล้ว ก็เป้กับเด็กๆและิกิตดำน้ำเ่ล่นกัน เราก็นั่งคุยกะคนเรือ เค้าเล่าถึงการใช่ชีวิตของคนเฝ้ารังนก โน้นนี่นั้น บราๆๆ ได้เงินเดือนเยอะ ไม่ต้องทำอะไร ถึงเวลาก็มีคนเอาอาหาร น้ำ มาส่ง คนเรือ ที่นี่สนิทกับคนเฝ้าเกาะเกือบทุกคนมั้ง เดาเอานะ คนเฝ้าเกาะ ให้ปลาหมึกแห้งมา เพียบบ เรือ่งเกิดตรงนี้แหละ ... พี่ๆเด่วพอเย็นๆนะ ผมจะให้มะย่างหมึกให้ พี่มาทานที่บ้านผมนะ เด่วผมโทรไปตาม ไอ้เราก็เกรงใจ กะว่าจะไม่ไป โทรอีก เราเลยบอกเป้ไปเหอะ รับปากเค้าไว้แล้ว ไปถึงก็นั่งคุย บ้านมะก็คือที่ๆเราไปเดินถ่ายรูปเมือ่วานตอนเย็น เหมือนเป็นที่รวมกัน ของหนุ่มสาว คนแก่ เด็ก คลายๆ สภากาแฟ 555 ใครๆก็นับถือมะ มะเป็นคนเก่าคนแก่ที่นี่ วันที่เราเดินถ่ายรูปได้ยินเสียงคนคุยกันสนุกสนาน มาก บ้านหลัีงถัดๆไปก็เก็บอวน ซ้อมที่ดักปลา ลมพัดมาคนคนเกาะคุยกัน บ้านนั้นทำกับข้าว บ้านนี้ขายของ ฝรั่งเดินมา ญีปุ่่นเิดินไป เหมือนนักท่องเที่ยวไม่ทำให้วิถีการดำเนินชีิวิตของเค้าเปลี่ยนไปจากเดิมนะ ชอบตรงนี้
เราเดินลัดจากบ้านพักที่สิวาลัยไปหมู่บ้านชาวเล ไม่ไกล ไปถึงก็เห็นน้องยืนโบกมือ โหพี่มาช้า แป๊บนึงนะ เด่วให้มะก่อไฟเลย เราก็โอ้ยไม่เป็นไรเกรงใจๆๆ บอกแค่นี้แหละ มะบอก กินข้าวบ้านมะนะ เด่วมะทำให้กิน มะก็วุ่นวายให้น้องพาไปเอาหมึก เอาปลา มาทำต้ม น้องคนที่ไปเรืออีกคน เราจำชื่อ พาแฟนมาด้วย สวยเชียวชื่อมด มดๆมาย่างปลาหมึก มาช่วยมะทำกับข้าว คือมันคลาสสิคมาก มาก มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อยากให้ทุกคนที่ได้ไปเที่ยว ไปเจอกับวิถีชีวิต ความใจดีของคนเกาะ เค้ามีน้ำใจ เค้าใส เค้าจริงใจมากๆๆ ก้อยคุยกะมะสนุกสนานมากกก เรามองเครื่องใช้ เตาถ่าน ของมะ เก่ามากแล้ว มะก็เอาลวดร้อย กะละมัง หม้อไห ก็ใช้งานมามากมายแล้ว ตะกร้า ตะแกรง ล้างปลา ก็เก่ามากแล้ว เค้ายังใช้อยู่ ไม่ได้ฟุ่มเฟื่อยแบบเราเลย มองแล้วสะท้อนให้คิดว่า ควรเป็นคนรู้จักประหยัด รู้จักค่าของสิ่งของบ้าง คิดเลยว่ากลับมาถึงกทม. จะส่งหม้อ ตะกร้าใหม่ ไปให้มะ จัดสิ จัดๆๆ ก้อยเอาเงินให้น้องพามะไปเอาหมึก ก้อยบอกต้องรับนะ ถ้าไม่รับพี่ไม่กล้าทานข้าว น้องทำหน้าแบบ พี่อย่า ไม่เอานะ น้ำใจคนเกาะนะ เราบอกว่าป่านนี้แล้ว ถ้าเอามาทานเอง ก้อยโอเคร แต่นี่เอามาให้พวกก้อยทาน ไม่ใช่คนเดียว 5 คนรวมเด็กๆ รับเถอะนะ อย่าให้ก้อยลำบากใจเลย น้องไม่เอาตังนะ ก้อยยัดใส่เสื้อให้ มะกลับมาก็ทำ ปลาต้มก่อน เครื่องปรุงง่ายมากก เห็นทุบตะไคร้ ใส่ไป มีหอมแดง พริก น้ำปลามะเหมือนขวดซีอิ๊ว บ้านเรา หอมมากกกกกกก (ลืมซือ้กลับบ้าน) มะทำปลามงต้มให้ทาน โห แมร่งสุดตรีนครัช
เสร็จแล้วก็มาทำหมึกนิคโกร น้ำเดือนมะก็ใส่เกลือ น้ำตาล อะไรก็ไม่รู้ดูไม่ทันเพราะช่วยมดย่างหมึกอยู่ ใส่ปลาหมึกไป สักพัก มะ เรียน ลูกๆ ชิมๆๆ พอรึยัง จอร์ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด หร่อยจัีงฮู้ๆๆๆๆๆ ทำกับข้าวเสร็จก็มานั่งทานกันหน้าบ้าน ลดทะเลเสียงคลื่น พัดมา แหมมมม ฉันอยากอยู่ที่นี่ บอกมะว่า มะ หนูขอมาอยู่ที่นี่ได้ไม๊ หนูชอบ มากกก มะบอก มาเลยลูก มะรับเป็นลูกแล้วมาหามะได้ตลอด มานอนบ้านมะ ไม่ต้องเสียเงินค่าที่พักนะ หนูมาจริงๆนะมะ 5555 ทางเสรด คือ สามจาน อิ่มมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เราทำหน้าจริงจังนะ มะคะ หนูเกรงใจมะรับเงินไว้นะ หนูไมไ่ด้ให้เป็นค่าอาหาร หนูให้มะไว้ทำบุญนะมะ น้องทุกคนพูด พี่ไม่ทำแบบนี้ ไม่ทำนะ คนเกาะมีน้ำใจนะพี่ี ไม่เอาๆๆๆ เอาบอกมะรับไว้ทำบุญนะมะ หนูฝากไว้ให้มะทำบุญ
คือก้อยรู้ว่าที่เล่ามายาวมากไปหน่อย แต่อยากให้ทุกคน รู้ว่า ความจริงใจของคนเกาะ มีจริง พอก้อยมาถึงกทม. เช้า มะโทรมา ลูกถึงรึยัง ลูกเป็นไงบ้าง คิดถึงมะไม๊ มะก็คิดถึง แล้วไม่ใช่วันเดียวที่ มะโทรมา มะโทรหาก้อยตลอด เช้า ึ โมงโทรมาแล้ว คุณคิดดูว่า ค่าโทรศัพท์นาทีละไม่กี่บาทของคนเมือง ที่ส่วนมากใช้โปรโมชั่น การโทรคุยกันไม่กี่นาที ถือว่า นิดหน่อย แต่การเติมเงินในโทรศัพท์มือถือของคนแก่ คนเกาะ ที่ใช้มือถือรุ่นเก่าๆ ใช้แค่รับสาย และโทรออกอย่างเดียว ถือว่ามีค่ามากนะ เวลาถ้าเค้าคิดจะโทรหาใครสักคนนึง ก้อยมาถึงกทม. ตอนบ่าย ก้อยโทรบอกมะว่า มะ หนูถึงบ้านแล้วนะคะ อีกวันตอนเช้า 7 โมง มะโทรมาหาก้อยแต่เช้า คุยนาน มานะ มาหามะนะ น้ำตาไหลนะ รู้เลยว่าฉันไม่ได้ไปแต่ไปเที่ยวนะ ฉันไปเกี่ยวใจคนเกาะกลับมาด้วย ต้องรักษา ใจคนแก่ ไว้ ซึ้งใจมาก น้ำตาไหลนะ บอกมะว่า หนูจะพาแม่ไปหามะนะ พาแม่ไปเที่ยว
ก้อยขอ facebook ของหลานมะไว้ เจมส์ เด็กวัยรุ่น สูงปรี๊ด ตัวดำปี๋ 55 เจมส์ ไม่หล่อแต่หน้าหวาน ชื่อเฟสบุค 555 เลยขอที่อยู่และส่งข้าวจากดอย ซือ้มาจากขุนยวม ส่งไปให้มะ กับ นกหวีด และเืสื้อ กกปส 555555 ส่งEMS ไป ปกติธรรมดา 1-2 วันถึง ส่งไปเกาะ ใช้เวลา 5 วัน ครัชชช
ใครที่ติดตาม blog ของก้อย ถ้ามีโอกาส ไปเกาะมุก แวะไปหามะนะ มะเป็นคนแก่ใจดีมาก รักมะ
มาถึงเบอร์ ที่ติดต่อเรือไปดำน้ำ โทรเลย บอกบังว่า เป็นเืพื่อนก้อย จะไปดำน้ำที่ไหน ถ้าคุณอยากไปเกาะรอกแบบก้อย คุณก็บอกบังไป ค่าเรืออาจจะราคาสูงหน่อย เนื่องจากเกาะรอกอยู่ไกลมาก แต่คุ้มที่สุดที่จะไปที่นั้น ถ้าไปเกาะแนะนำให้ไปแคมป์ปิ้งนะ เตรียมอุปกรณ์ไปให้ครบ ยากันยุง สำคัญยุงเยอะ ถ้าเหมาเรือน้องให้น้องมารับที่ฝั่งก็ได้นะลองถามราคาน้องเอง
เบอร์ 093-6172957 มะเอียด ถ้าโทรไม่ติดหรือไม่มีคนรับก็บอกก้อยเด่วก้อยโทรให้นะ
สำหรับคนที่อยู่บนเกาะลันตา จะไปทริปดำน้ำ หรือยังไง ก็ตามต่อ เรือ่งหน้านะฮะ
ถ้ามาจากสนามบิน ก็ มีรถตู้หน้าสนามบิน เข้ามาในเมืองและเรามาแวะทานข้าวที่ในเมืองก่อน ไปท่าเรือ ค่ารถตู้ไปท่าเรือ คนละ 90 บาท เราซื้อตั๋วเรือข้ามเกาะจาก โรงแรมศรีตรัง คนละเท่าไหร่จำไม่ไ้ด้แต่ไม่แพงนะ 300 ติ๊ดๆมั้ง ราคา รวมขาไปและกลับแล้ว มาที่ ท่าเรือควนตุ้งกู จริงๆแล้วที่ท่าเรือมีเรือโดยสารข้ามไปที่เกาะวันละ 1 เที่ยว คือ ออกจากเกาะ 8โมงเช้า และออกจากฝั่ง มาเกาะ 12.30 น. ค่าเรือคนละ ประมาณ 20 บาท นะ ประมาณนี้
ต้องการซื้อ ทริปดำน้ำ ก็เดินมาซื้อที่หมู่บ้านชาวประมง ถูก เราแนะนำน้องที่พาเราไปดำน้ำ มะ (แม่ของน้อง ) ในดีมากกกกก ตอนนี้เรากลายเป็นลูกสาวคนเล็กของมะเอียดไปแล้ว 555
เบอร์เรือที่พาไปดำน้ำนะ จะไปตกหมึกกลางคืนก็ได้ น้องใจดี บอกน้องเลย ทุกวันนี้มะยังโทรมาเกือบทุกวัน คิดถึงงงงงงมะ ถ้าต้องการทานอาหารแบบ ชาวเล จริงๆ ก็บอกน้องเลยว่า พี่สั่งอาหารกลางวัน เย็นมาทางที่บ้านมะ ริมหาดที่หมู่บ้านชาวเล ได้เลย มะทำอาหารอร่อยมากก ปลาหมึกสด กรอบมาก
แนะนำคือ หมึกนิคโกร ที่น้ำดำๆ แตกแรกไม่กล้ากิน กินแล้วหยุดไม่ได้ มะให้ น้องมด เอาปลาหมึกไปย่างแบบไม่เอาหมึกดำออก โครตอร่อยยยย มีปลามงต้มอีกยอ่าง โอ้ย กินแทบตาย อย่าคิดว่า นี่เค้าคิดตังนะ มะทำให้ลูกกิน คือ ที่ก้อยแนะนำให้แจ้งกับน้องลูกชายมะ ว่า ขอสั่งอาหารเย็น ทานที่บ้านมะ อยากให้เพื่อน บอกมะเลยว่า เอากับข้าวอะไรแบบไหน แต่จริงๆแล้วคุณควรสั่งเป็นอาหารชาวเล ที่เค้าทานกันทุกวัน บอกว่า อยากกินปลาหมึก ปู ปลา มะให้คนไปหาให้ จริงๆก้อยอยากช่วยให้มะได้มีรายได้นะ เพราะก้อยทานอาหารที่ร้าน ที่หมู่บ้านหลายร้าน ไม่อร่อย การมาเที่ยวจริงๆ ต้องมาให้ถึง หมายถึงเข้าถึง วิถีการใช้ชีิวิตแบบเค้า คุณจะมีความสุข มาทะเล แต่ไม่รู้จักวิถีคนเกาะ ถือว่ามาไม่ึถึงนะ สำหรับเรา ไม่ต้องกลัวว่าคนที่นี่จะเอาเปรียบคุณ เพราะถ้าคุณเป็นคนดี จริงใจ จะกลัวอะไร จริงป่ะ
เรื่องของเรื่องคือ เราไปซื้อทริปดำน้ำที่เกาะ ที่ไปซื้อเป้ซื้อเป็นของผู้ใหญ่บ้าน เค้าก็จะหาเรือซึ่งเป็นของชาวบ้านนี่แหละ ให้พาเราไป น้องคนพาไป ตอนแรกนึกว่า อายุมากกว่าแต่ที่ไหนได้ เด็กกว่าเรา อิอิ เค้าพาเราไปเกาะเชือก ที่นั้นไปมาแล้วหลายรอบแล้ว ก็เป้กับเด็กๆและิกิตดำน้ำเ่ล่นกัน เราก็นั่งคุยกะคนเรือ เค้าเล่าถึงการใช่ชีวิตของคนเฝ้ารังนก โน้นนี่นั้น บราๆๆ ได้เงินเดือนเยอะ ไม่ต้องทำอะไร ถึงเวลาก็มีคนเอาอาหาร น้ำ มาส่ง คนเรือ ที่นี่สนิทกับคนเฝ้าเกาะเกือบทุกคนมั้ง เดาเอานะ คนเฝ้าเกาะ ให้ปลาหมึกแห้งมา เพียบบ เรือ่งเกิดตรงนี้แหละ ... พี่ๆเด่วพอเย็นๆนะ ผมจะให้มะย่างหมึกให้ พี่มาทานที่บ้านผมนะ เด่วผมโทรไปตาม ไอ้เราก็เกรงใจ กะว่าจะไม่ไป โทรอีก เราเลยบอกเป้ไปเหอะ รับปากเค้าไว้แล้ว ไปถึงก็นั่งคุย บ้านมะก็คือที่ๆเราไปเดินถ่ายรูปเมือ่วานตอนเย็น เหมือนเป็นที่รวมกัน ของหนุ่มสาว คนแก่ เด็ก คลายๆ สภากาแฟ 555 ใครๆก็นับถือมะ มะเป็นคนเก่าคนแก่ที่นี่ วันที่เราเดินถ่ายรูปได้ยินเสียงคนคุยกันสนุกสนาน มาก บ้านหลัีงถัดๆไปก็เก็บอวน ซ้อมที่ดักปลา ลมพัดมาคนคนเกาะคุยกัน บ้านนั้นทำกับข้าว บ้านนี้ขายของ ฝรั่งเดินมา ญีปุ่่นเิดินไป เหมือนนักท่องเที่ยวไม่ทำให้วิถีการดำเนินชีิวิตของเค้าเปลี่ยนไปจากเดิมนะ ชอบตรงนี้
เราเดินลัดจากบ้านพักที่สิวาลัยไปหมู่บ้านชาวเล ไม่ไกล ไปถึงก็เห็นน้องยืนโบกมือ โหพี่มาช้า แป๊บนึงนะ เด่วให้มะก่อไฟเลย เราก็โอ้ยไม่เป็นไรเกรงใจๆๆ บอกแค่นี้แหละ มะบอก กินข้าวบ้านมะนะ เด่วมะทำให้กิน มะก็วุ่นวายให้น้องพาไปเอาหมึก เอาปลา มาทำต้ม น้องคนที่ไปเรืออีกคน เราจำชื่อ พาแฟนมาด้วย สวยเชียวชื่อมด มดๆมาย่างปลาหมึก มาช่วยมะทำกับข้าว คือมันคลาสสิคมาก มาก มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อยากให้ทุกคนที่ได้ไปเที่ยว ไปเจอกับวิถีชีวิต ความใจดีของคนเกาะ เค้ามีน้ำใจ เค้าใส เค้าจริงใจมากๆๆ ก้อยคุยกะมะสนุกสนานมากกก เรามองเครื่องใช้ เตาถ่าน ของมะ เก่ามากแล้ว มะก็เอาลวดร้อย กะละมัง หม้อไห ก็ใช้งานมามากมายแล้ว ตะกร้า ตะแกรง ล้างปลา ก็เก่ามากแล้ว เค้ายังใช้อยู่ ไม่ได้ฟุ่มเฟื่อยแบบเราเลย มองแล้วสะท้อนให้คิดว่า ควรเป็นคนรู้จักประหยัด รู้จักค่าของสิ่งของบ้าง คิดเลยว่ากลับมาถึงกทม. จะส่งหม้อ ตะกร้าใหม่ ไปให้มะ จัดสิ จัดๆๆ ก้อยเอาเงินให้น้องพามะไปเอาหมึก ก้อยบอกต้องรับนะ ถ้าไม่รับพี่ไม่กล้าทานข้าว น้องทำหน้าแบบ พี่อย่า ไม่เอานะ น้ำใจคนเกาะนะ เราบอกว่าป่านนี้แล้ว ถ้าเอามาทานเอง ก้อยโอเคร แต่นี่เอามาให้พวกก้อยทาน ไม่ใช่คนเดียว 5 คนรวมเด็กๆ รับเถอะนะ อย่าให้ก้อยลำบากใจเลย น้องไม่เอาตังนะ ก้อยยัดใส่เสื้อให้ มะกลับมาก็ทำ ปลาต้มก่อน เครื่องปรุงง่ายมากก เห็นทุบตะไคร้ ใส่ไป มีหอมแดง พริก น้ำปลามะเหมือนขวดซีอิ๊ว บ้านเรา หอมมากกกกกกก (ลืมซือ้กลับบ้าน) มะทำปลามงต้มให้ทาน โห แมร่งสุดตรีนครัช
เสร็จแล้วก็มาทำหมึกนิคโกร น้ำเดือนมะก็ใส่เกลือ น้ำตาล อะไรก็ไม่รู้ดูไม่ทันเพราะช่วยมดย่างหมึกอยู่ ใส่ปลาหมึกไป สักพัก มะ เรียน ลูกๆ ชิมๆๆ พอรึยัง จอร์ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด หร่อยจัีงฮู้ๆๆๆๆๆ ทำกับข้าวเสร็จก็มานั่งทานกันหน้าบ้าน ลดทะเลเสียงคลื่น พัดมา แหมมมม ฉันอยากอยู่ที่นี่ บอกมะว่า มะ หนูขอมาอยู่ที่นี่ได้ไม๊ หนูชอบ มากกก มะบอก มาเลยลูก มะรับเป็นลูกแล้วมาหามะได้ตลอด มานอนบ้านมะ ไม่ต้องเสียเงินค่าที่พักนะ หนูมาจริงๆนะมะ 5555 ทางเสรด คือ สามจาน อิ่มมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เราทำหน้าจริงจังนะ มะคะ หนูเกรงใจมะรับเงินไว้นะ หนูไมไ่ด้ให้เป็นค่าอาหาร หนูให้มะไว้ทำบุญนะมะ น้องทุกคนพูด พี่ไม่ทำแบบนี้ ไม่ทำนะ คนเกาะมีน้ำใจนะพี่ี ไม่เอาๆๆๆ เอาบอกมะรับไว้ทำบุญนะมะ หนูฝากไว้ให้มะทำบุญ
คือก้อยรู้ว่าที่เล่ามายาวมากไปหน่อย แต่อยากให้ทุกคน รู้ว่า ความจริงใจของคนเกาะ มีจริง พอก้อยมาถึงกทม. เช้า มะโทรมา ลูกถึงรึยัง ลูกเป็นไงบ้าง คิดถึงมะไม๊ มะก็คิดถึง แล้วไม่ใช่วันเดียวที่ มะโทรมา มะโทรหาก้อยตลอด เช้า ึ โมงโทรมาแล้ว คุณคิดดูว่า ค่าโทรศัพท์นาทีละไม่กี่บาทของคนเมือง ที่ส่วนมากใช้โปรโมชั่น การโทรคุยกันไม่กี่นาที ถือว่า นิดหน่อย แต่การเติมเงินในโทรศัพท์มือถือของคนแก่ คนเกาะ ที่ใช้มือถือรุ่นเก่าๆ ใช้แค่รับสาย และโทรออกอย่างเดียว ถือว่ามีค่ามากนะ เวลาถ้าเค้าคิดจะโทรหาใครสักคนนึง ก้อยมาถึงกทม. ตอนบ่าย ก้อยโทรบอกมะว่า มะ หนูถึงบ้านแล้วนะคะ อีกวันตอนเช้า 7 โมง มะโทรมาหาก้อยแต่เช้า คุยนาน มานะ มาหามะนะ น้ำตาไหลนะ รู้เลยว่าฉันไม่ได้ไปแต่ไปเที่ยวนะ ฉันไปเกี่ยวใจคนเกาะกลับมาด้วย ต้องรักษา ใจคนแก่ ไว้ ซึ้งใจมาก น้ำตาไหลนะ บอกมะว่า หนูจะพาแม่ไปหามะนะ พาแม่ไปเที่ยว
ก้อยขอ facebook ของหลานมะไว้ เจมส์ เด็กวัยรุ่น สูงปรี๊ด ตัวดำปี๋ 55 เจมส์ ไม่หล่อแต่หน้าหวาน ชื่อเฟสบุค 555 เลยขอที่อยู่และส่งข้าวจากดอย ซือ้มาจากขุนยวม ส่งไปให้มะ กับ นกหวีด และเืสื้อ กกปส 555555 ส่งEMS ไป ปกติธรรมดา 1-2 วันถึง ส่งไปเกาะ ใช้เวลา 5 วัน ครัชชช
ใครที่ติดตาม blog ของก้อย ถ้ามีโอกาส ไปเกาะมุก แวะไปหามะนะ มะเป็นคนแก่ใจดีมาก รักมะ
มาถึงเบอร์ ที่ติดต่อเรือไปดำน้ำ โทรเลย บอกบังว่า เป็นเืพื่อนก้อย จะไปดำน้ำที่ไหน ถ้าคุณอยากไปเกาะรอกแบบก้อย คุณก็บอกบังไป ค่าเรืออาจจะราคาสูงหน่อย เนื่องจากเกาะรอกอยู่ไกลมาก แต่คุ้มที่สุดที่จะไปที่นั้น ถ้าไปเกาะแนะนำให้ไปแคมป์ปิ้งนะ เตรียมอุปกรณ์ไปให้ครบ ยากันยุง สำคัญยุงเยอะ ถ้าเหมาเรือน้องให้น้องมารับที่ฝั่งก็ได้นะลองถามราคาน้องเอง
เบอร์ 093-6172957 มะเอียด ถ้าโทรไม่ติดหรือไม่มีคนรับก็บอกก้อยเด่วก้อยโทรให้นะ
สำหรับคนที่อยู่บนเกาะลันตา จะไปทริปดำน้ำ หรือยังไง ก็ตามต่อ เรือ่งหน้านะฮะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น