มันจะมีอะไรที่ดีไปกว่า.... ความสุข ธรรมดา ธรรมดา
การมีชีวิตอยู่ในทุก ทุกวัน เคยถามตัวเองหลายครั้งว่า ความสุขที่ตัวเองต้องการคืออะไร และด้วยความโชคดี ที่ชีวิตได้เลือกทุกอย่าง ได้ด้วยตัวเอง ความสุขที่ค้นพบ จึงเป็นความที่ยั่งยืน ยาวนาน มั่นคง และพอดี
Photo Gallery by QuickGallery.com
เคยอยากมีชีวิต ที่ดีกว่านี้ เคยอยากได้หลายอย่างมากกว่าที่มีอยู่ แต่ก็พบแล้วว่า มันคือของที่ไม่ได้อยากได้จริง ไม่มีอยู่จริง เหมือนเราหลับตา ต้องการจะคว้าอะไรก็ไม่รู้ในความมืด คว้าในสิ่งที่มันไม่ยั่งยืนเลย สังคมทำให้ความคิดและจิตใจไขว้เขว ไปบ้าง ความจริงจะโทษสังคมก็ไม่ถูกซะทีเดียว ต้องโทษ ตา หู ใจ ของตัวเอง ที่ไปมอง แล้วคิด เปรียบเทียบ หลายคนบอกว่า facebook ทำให้คนเปลี่ยนไป มันก็จริงนะ แต่กู๋กิตพูดว่า facebook ก็คือ การแสดง ที่อยากให้คนทั้งโลกรู้ พูดง่ายๆ คือปมด้อยของคน ปากกู๋ไม่เคยปราณีใครจริง ตรง ต่อเนื่อง ไม่ต้องแปล
เวลาผ่านมาค่อนชีวิตแล้ว ยังดีใจที่รู้จักความสุขแท้ๆของตัวเองแล้ว เลยไม่รู้จะไปมองของปลอมทำไม เพราะเรามีความสุขแท้ๆหมดแล้ว เมื่อหลายอาทิตย์ก่อน เป้เดินเข้าครัว ได้ยินเสียงธรรมะ เลยเดินมามองหน้าแล้วถามว่า มีอะไรกระทบจิตใจ ถึงได้ฟังธรรมะ ค่อนข้างห่วงคนข้างกาย แต่อยากจะบอกเป้ว่า ไม่แปลกนะ ธรรมะไม่ได้ทำให้เราเปลี่ยน แต่เสียงธรรมะที่พระท่านสอน คือแปรงต่างหาก มันช่วยแปรงใจ แปรงสิ่งที่คิดผิด หลงทาง ออกไป ให้ใจพิจารณา ให้ถ่องแท้ถึงความสุขจริง ที่เป็น มี และอยู่ กับเรา ใจหยาบมาจาก กายหยาบ แปรงความหยาบออกไป มันก็เบาดี
อยากจะเขียนเรื่อง ที่ไปเที่ยวมา แต่มันยังไม่มีอารมณ์จะเขียนเลย ชีวิต ตอนนี้ ดูวุ่นวาย คนเข้ามาในชีวิตเพิ่มขึ้นมาก จากปีก่อนๆ จากการปิดกั้นสังคมของตัวเอง เลือกคนที่จะคุย จะสนิท กลายเป็น เข้ามามากมายเต็มไปหมด คนที่รักกันอยู่ก็ดี คนที่กำลังจะรักก็ดี คนที่อยากจะเลิกรักก็มีไม่น้อย
คำพูดคำหนึ่งที่อ่านจากหนังสือสักเล่มมา บอกว่า หลักของชีวิต คือครอบครัว อย่ามั่วไปเสียเวลากับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ถึงได้ทิ้งวาง โทรศัพท์ สังคมลงบ้าง พบว่า การนั่งปักผ้า และทำหน้าที่ตามลำดับความสำคัญของชีวิตในแต่ละวัน ทำให้เวลาที่มีคุ้มค่ามาก เหนื่อยแต่อิ่มใจ โชคดีเหลือเกินที่เป้ ไม่เคยว่าอะไรเลย คำเล็ก คำน้อยไม่เคยว่า ให้เสียใจ อยากได้อะไรก็ให้ อยากไปไหนก็พาไป แม่ถึงกะออกปากว่า คนดี เพราะแม่ชมคนไม่กี่คนหรอกในชีวิตแม่ แม่บอกว่า ดูแลลูกให้ดีๆ ร่ำรวยเงินทอง มีคนนับหน้าถือตา แต่ลูกไม่ดีก็เสียใจไปทั้งชีวิต ทุกข์ใจไปตลอด จริงของแม่ จริงแท้แน่นอนที่สุด เพราะฉะนั้น เวลาทุกนาทีถึงมีแต่หน้าที่ของแม่คน เฌอเริ่มปล่อยพลังของมาให้เห็นบ้างแล้วว่าเธอรับในสิ่งที่สอน ส่วนฌาน ยังคงต้องอดทนต่อเนื่องยาวนาน เพราะใจของฌานมีนิดเดียว เส้นบางขาดง่าย ถ้าไม่รับ ไม่เข้าใจ มั่นคงมาก ถ้าใส่ปุ๋ยที่ดี มันยากเหลือเกินกับฌาน ต้องให้เวลา มากกว่านี้ ต้องพยายามมากกกว่านี้ ดีที่เป้ใจเย็น เวลาหาเงินทอง เที่ยวเล่นมีทั้งชีวิต แต่เวลาที่จะสอนลูก ให้เป็นคนดีรู้จักตัวเองเคารพใจตัวเอง และพอด้วยตัวเอง มันมีแค่ไม่กี่ปี ก็เลยต้องตั้งใจและพยายามให้มาก
มีคนถามเยอะว่าสอนลูกยังไง ก็สอนตามหลักพุทธศาสนา ฟังนิทานสีขาว อยู่กับความจริงที่เป็น เราเป็นยังไงลูกก็เป็นอย่างนั้นนะ เวลาเอาลูกเสือไปฝากแมวเลี้ยง. ลูกเสือก็จะพยายามเป็นแมว แบบนั้นแหละ
ตอนนี้มีคนเข้ามาในชีวิตมากเหลือเกิน สิ่งที่แย่คือ เราเป็นคนขีดเส้นและก็ไม่ค่อยยินยอมให้ใครก้าวข้ามเส้นเข้ามา เลยรู้สึกไม่ดี ที่ทำเช่นนั้น โลกส่วนตัวมันสูง และสูงมาก อยากให้หลายคนเข้าใจ เช่น ไม่ชอบให้คนเข้ามาวุ่นวายภายในบ้าน แม้แต่แม่บ้านก็ไม่จ้าง เลยต้องหาแม่บ้านรายวัน คนที่เข้าออกได้มีแค่ ญาติสนิท เพื่อนที่สนิทมาก ก็มีแค่ น้องติ๊ก แจ๊ฟ ต่อ แหม่ม ดิวที่มาบ่อย นึกจะมาก็ขับรถมาหา เราไม่รู้สึกอะไรไม่รู้สึกว่า ถูกดึง หรือ อึดอัด ไม่ชอบคุยโทรศัพท์ ขนาดแม่โทรมายังไม่ค่อยคุย ไม่ค่อยรับเลย เพราะฉะนั้นคนอื่นไม่ต้องเสียใจที่โทรมาแล้วไม่รับสาย คนที่คุยด้วยมีน้อยมาก ๆ ทำยังไงถึงจะหายจากความรู้สึกแบบนี้ ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายเลยย เห้อ ฮอร์โมนวัยว้าวุ่น รุ่นวัยทอง นี่ช่างเข้าใจยากจริงๆ เช้านี้เลยเปิดธรรมะ แปรงใจ แต่ก็ไม่เป็นผล รู้สึกแย่ๆมาหลายวันแล้วปกติซื้อหม้อ ซื้อไห ถึงจะหาย ตอนนี้หม้อ ไห สารพัด ก็เต็มบ้านแล้ว ยังไม่หายอีกเหมือนเดิม
บัวเผื่อน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น